ترازنویسی و ترازپژوهی و بهآیین و روال، گزارههایی را فراچنگ آوردن و به پیشگاه اهل نظر پیشکش کردن، میراثی است گرانبهاء، که از دورههای بسیار دور زادبرزاد، نسلاندرنسل در جویبار زمان جاری شده، از سینهای به سینهای، از برگهای به برگهای راه یافته، تا به ما رسیده و همهگاه کوبۀ ذهنها، فکرها و ذوقها را میکوبد و دَرای کاروان را به صدا درمیآورد که میراث خود را، نوشتاری و گفتاری، رویدادها و آموزههای وَحیانی و بشری را با کاغذ زر که همان ترازمندنویسی و ترازمندپژوهی است بنگارید و در پیشانی زمان، حک کنید؛
تا شور انگیزد و به یادگار در یادها و لوح ضمیرها بماند.
دیدگاه فصلنامه پژوهشی موضوعشناسی فقهی را در رابطه با آیین نوشتار، بخوانید.
